Kudo (dawniej Daido Juku) jest jedną z najbardziej rozwojowych i wymagających sztuk walki. Zostało ono stworzone na bazie karate ale zawiera również techniki bokserskie, rzuty i walkę w parterze. Początki Kudo sięgają roku 1981 kiedy mistrz karate Takashi Azuma na bazie swoich bogatych doświadczeń z różnych sztuk walki stworzył swoją szkołę odróżniającą się od innych przede wszystkim podejściem do metodyki treningu i rywalizacji sportowej.
Najistotniejsze różnice dotyczą przede wszystkim:
1) Zasad walki, które w Kudo ograniczone są do minimum, dozwolone są uderzenia rękami, nogami, rzuty, podcięcia oraz walka w parterze
2) Wykorzystania specjalnych kasków, które ochraniają walczących od obrażeń twarzy, ale nie chronią przed wstrząsami dzięki czemu walka nie traci na realności
Historia
Sensei Takashi Azuma urodził się 22 maja 1949 roku w mieście Kessenuma prefekturze Miagi. Już od najmłodszych lat trenował tradycyjne japońskie karate, dodatkowo w szkole średniej zaczął zajmować się judo. W 1969 roku powołany został do służby wojskowej. Po ukończeniu dwuletniej służby podjął studia na tokajskim uniwersytecie Waseda, gdzie na wydziale filozoficznym zdobył wyższe wykształcenie. Od 1971 zaczął trenować Kyokushin. Trenował tak intensywnie, że już po roku otrzymał prawo utworzenia sekcji karate Kyokushin przy uniwersytecie Waseda. Takashi Azuma dał się poznać jako doskonały zawodnik. Zaledwie po trzech latach treningów w 1974 roku zajął drugie miejsce w VI Ogólnojapońskich Zawodach w Karate Kyokushin. Jednak nie poprzestał na tym, wciąż dążył do podnoszenia swoich umiejętności, zwiększając intensywność treningów. Trenował po osiem godzin dziennie: dwie godziny treningu ogólnego, dwie godziny siłowego i cztery godziny treningu technicznego. W 1977 roku, po trzech latach wytrwałych treningów zajmuje pierwsze miejsce na IX Ogólnojapońskich Zawodach w Karate Kyokushin. Ulubionymi technikami, używanymi przez sensei Takashi Azuma były mawashi —geri gedan (low kick), którymi dosłownie wymiatał przeciwników z tatami, za co też otrzymał przezwisko “ciężki czołg”. Przez te wszystkie lata, oprócz intensywnych treningów uczył również innych, nadzorował powstawanie nowych sekcji Kyokushin oraz przeprowadzał liczne seminaria za granicą. Mistrz nie ograniczał się do trenowania wyłącznie karate, wnikliwie studiował również boks oraz walkę w parterze. Zdobywając ogromne doświadczenie w poznawaniu sztuk walki i opracowując własną koncepcję rzeczywistego pojedynku, sensei postanawia stworzyć szkołę realnej walki. Z koncepcją tą zwrócił się do legendarnego twórcy karate Kyokushin Masotatsu Oyama. Założyciel mając inną wizję, co do rozwoju karate Kyokushin nie zezwolił na powstanie nowej szkoły wewnątrz stylu.
W 1981 roku w miejscowości Sendai sensei Azuma zakłada swoją pierwszą niezależną szkołę stylu, który nazywa “Daido Juku” Jeszcze w tym samym roku odbywa się pierwszy turniej Daido Juku— Hokutoki 81.
W 1982 r. wydana zostaje pierwsza książka Takashi Azuma “Hamidashi Karate” oraz odbywają się zawody Hokutoki 82. Rok później zostaje otwarty oddział Daido Juku w Tokio oraz sensei wydaje podręcznik “Kakuto Karate”. W następnym roku odbywają się zawody Hokutoki 83.W 1984 roku Hokutoki 84 oraz zostaje opublikowana praca “Droga w Kakuto Karate”. W 1985 roku Hokutoki 85 oraz zostaje otwarte główne biuro rejonu Kansan w Osace. W 1986 Hokutoki 86 oraz mając w tym czasie już ponad 80 oddziałów w całej Japonii zakłada w Tokio kwaterę główną i zostaje wydany podręcznik “Kakuto Karate II” Rok 1987 to zawody Hokutoki 87 oraz wyjazd sensei Azumy wraz z instruktorem Osadą na zawody tai-boxingu do Tajlandii. W roku następnym odbywają się następne Hokutoki—88 i instruktorzy,a także szefowie rejonów odwiedzają Tajlandię gdzie przejmują doświadczenie tajskich mistrzów.
Kolejny rok 1989 niesie ze sobą następny turniej Hokutoki—89 oraz opublikowanie książki “Droga Kakuto Karate” i film pod tym samym tytułem. Rok 1990 —Hokutoki 90 —widoczny nacisk na walkę w parterze. W 1991roku odbywają się mistrzostwa Hokutoki 91 oraz wydano nową pracę Takashi Azumy “Daido Mamon”. Zostaje zaobserwowany nagły wzrost zainteresowania Daido Juku na całym świecie.
Od roku 1992 trenujący Daido Juku zaczynają brać udział w zawodach, w których biorą udział zawodnicy z innych stylów walki. Wszyscy trenujący Daido Juku zwyciężają, przy czym wszystkie zwycięstwa są przez nokaut. Kolejne mistrzostwa Hokutoki 92 i pierwsze Mistrzostwa Świata “Wars I”.
W następnym roku odbywają się Hokutoki 93 i organizowane jest również seminarium we Władywostoku (Rosja), po którym zostaje otwarty pierwszy oddział zagraniczny. Odbywają się drugie Mistrzostwa Świata “Wars II”. W tym samym roku sensei odwiedza Nowy Jork (USA) i Chile,w którym zostaje otwarty drugi oddział zagraniczny.
W 1994 roku zostaje otwarty oddział w Brazylii, Moskwie (Rosja) i w Melbeurn (Australia).Odbywają się Hokutoki 94.
Rok 1995 to kolejne Hokutoki 95 oraz zostają otwarte nowe oddziały w Sankt—Petersburgu, Iranie, Los Angeles. Następuje zmiana nazwy “Karate—do Daido Juku” na “Międzynarodową Federację Kakuto Karate Daido Juku ” (KKIF). Otwarto oddział w Sri Lance.
W 1996 roku odbywa się “Wars III”. Powstają oddziały w Nieżniekamsku (Rosja), Australii, Pakistanie. Odbywają się Hokutoki 96. Rok później organizowany jest “Wars IV”. Otwierane są kolejne oddziały w Rosji i odbywają się Hokutoki 97.
Rok 1998 to dalszy rozwój Daido Juku, powstają kolejne oddziały na świecie, odbywają się Hokutoki 98 i “Wars V”.
W 2001 roku na Ogólnojapońskiej konferencji Daido Juku zdecydowano o zaprzestaniu używania słowa “karate” w nazwie federacji i zamieniono je na słowo “Kudo”. KKIF została przemianowana na KIF (Kudo International Federation). W tym samym roku w Japonii odbywają się I Otwarte Mistrzostwa Świata w Kudo a w następnym roku II Otwarte Mistrzostwa Świata w Kudo.
W 2007 roku w stolicy Bułgarii Sofii odbywają się I Mistrzostwa Europy w Kudo.
Przez 28 lat szkoła Daido Juku przekształciła się w ogromną międzynarodową organizację, do której w chwili obecnej należy ponad 56 krajów na świecie. W lipcu 2007 do tych państw dołączyła również Polska .
